خاطره ای که براتون تعریف می کنم مربوط می شه به حدود سال 1370 یعنی 17 سال پیش .
من معلم دوم دبستان بودم و 46 دانش آموز داشتم و دو قلوهای خودم هم چند ماهه بودند و شبها نمی گذاشتن بخوابم .
املا گفتم، بعد به بچه ها تکلیف دادم و کسانی که نوبت تصحیح املاشون می شد
می اومدن سر میز من . حدود 4 تا املا صحیح کردم نفر پنجم اومد و ایستاد سر میز و من در حال تصحیح املای اون دانش آموز خودکار به دست نشستنی خوابم برد شاید حدود 5 دقیقه یا بیشتر به خواب خوشی فرو رفتم و
وقتی بیدار شدم دیدم همه ی دانش آموزان دارن تکلیف می نویسن و دانش آموز جلوی میزم همین طور ایستاده و تکون نمی خوره تا املاش را صحیح کردم رفت نشست . خوابی که رفتم تمام خستگی را از تنم بیرون کرد .
حالا فکر کنید اگر این اتفاق الآن با دانش آموزای حالا و مثلاً تو مدرسه ی راهنمایی بیافته هم همین قدر شیرینه؟؟؟ عمراً
پارسال یکی از دانش آموزای کلاس دوم با عجله و ذوق و شوق می خواست بیاد پای تابلو به من گفت:
مامانی من بیام؟
خب حسابی خندیدیم و اومد پای تابلو.
چند روز پیش دوباره این جریان در کلاس اول اتفاق افتاد اما با این لفظ:
زنعمو من بیام؟
کلاس درس هم عجب جاییه ، مگه نه؟ اونم کلاس درس شیرین ریاضی!!!!
فرصت درسختی آرمیده است.
«آلبرت اینشتین»
کوشیدن ؛جستن؛ یافتن ؛خلاقیت
وهرگز تسلیم نشدن
رمز موفقیت است.
خداوند از ما توقع کار های بزرگ ندارد... بلکه فقط از ما
میخواهد کارهای کوچک را با عشقی بزرگ انجام دهیم.
با سلام
اعضای گروه های آموزشی راهنمایی(کمیسیون یاددهی یادگیری و ارزشیابی تحصیلی)
سال تحصیلی جدید را به شما تبریک می گویند.
منتظر ارسال نظرات و مطالب جالب شما هستیم.
موفق و موید باشید .
